En toen waren ze met twee...

En toen waren ze met twee.

Net geen Kerstekindjes

 Vanaf nu is 23 december bij ons een dubbel verjaardagsfeest.

Oudste, die meter mag zijn van onze kersverse kleindochter, 

tekende ook nu het geboortekaartje.

Leuk toch om die twee kaartjes van broer en zus zo samen te zien.

De laatste maand was het hier druk.

Zelfs de nieuwjaarskaartjes zijn hier nog niet allemaal verstuurd.

Dat heb je zo als je eerst nog aan de geboortekaartjes moet.

Maar ik heb me laten vertellen dat dat nog de hele maand januari mag.

Dus ik heb gelukkig nog even.

En het waren niet alleen de geboortekaartjes.

In België is het de gewoonte om aan de kraamvisite

"suikerboontjes" mee te geven.

De laatste jaren wordt die suikerbonentraktatie ook wel eens anders.

Zelfs miniplantjes worden er soms gegeven.

Doch dochter en schoonzoon wilden graag zakjes.

En wie zou helpen met het maken, denk je?

Juist!

Bij hun trouwfeest hadden ze bij de aankleding van de feestzaal veel jute gebruikt.

Zo een beetje bohostyle was het toen, weet je wel.

Van die jute was er erg veel over.

En daarbij puilt de kast van Onliemie uit van de stofjes.

(volgens de echtgenoot, maar die overdrijft. Altijd!)
 De keuze was gauw gemaakt.

Er werd een hele stapel gestikt.

Samen met jongste en de andere oma

 werd het een goed georganiseerd bandwerk.

Gevuld met pepernoten in plaats van suikerbonen,

was dit het resultaat.

Ook een groter mandje voor de traktatie op school.

En een mini outfit voor een minimeisje?

Daar kon ik ook niet aan weerstaan.

Dus van restjes stof, die ooit voor grote broer werden gekocht,

maakte ik een mini pyjamaatje in maatje 56.

Het klassieke Oliverbroekje dat ik al tal keren maakte,

en dat een groot succes blijkt.

Samen met een hemdje uit een Knipmode van de jaren stillekes..

Omdat ik tijdens de avonden vaak te moe ben om nog achter de naaimachine te kruipen,

is het alternatief dan wat haken of breien.

Het voordeel is bovendien dat je dan tegelijk ook nog wat tv kan zien.

Zo haakte ik met

"blik op oneindig en verstand op nul"

twee dekentjes.

Het eerste met goedkoop Wibra garen.

In een  poepsimpele "blanket stitch"  of voor normale mensen de "dekensteek".

Al dat Engels tegenwoordig. :-(.

Het tweede met restjes katoen. 

Maar ken je dat?

 Dan zijn er weer niet voldoende restjes

en moet je alsnog wat bolletjes bijkopen

en dan heb je daar weer restjes van.

:-)

Ook jongste startte met een dekentje want ze vond de steek zo leuk,

maar dat was wat overmoedig.

Ik denk dat Ade met gemak naar school zou gaan

 tegen dat ze dat deken klaar zou hebben.

Er werd dus een hulplijn ingeroepen.

De hulplijn is er nog niet helemaal klaar mee, maar toch al zo goed als.

Alhoewel een dekentje in deze steek geen randje nodig heeft,

wou de mama dit wel.

En dan haken we dus nog gedwee een randje! :-)

Tussen al deze drukte door was er ook nog een verhuis van oudste.

Met heel wat helpen met schilder- en poetswerk.

Ladderke op, ladderke af. 

De stappenteller kon het even niet bijhouden.

Moe!  

Doodmoe word ik daar van!

Voor het nieuwe interieur werden er stofjes gekozen voor kussentjes.

Een mooi assortiment werd het.

Mag ik dat zeggen?

Echt iets voor het interieur van de "hippiedochter". ;-)

Omdat ze ook heel erg van planten houdt,

haakte ik met spaghettigaren en koord

geïmproviseerde potjes.

Al bij al vielen die wel mee,

Straf imperfect maar wel goedgekeurd.

.

En nu staan er nog meer kleertjes voor de minimensjes op het programma,

maar eerst hebben we nog een druk weekend 

met als afsluiter zondagavond een optreden van den Bart,

En dat dat goed zal zijn!

Dat wordt ons al van alle kanten verzekerd.

En volgende week nog een mini blogmeet ook.

En ook daar wordt aan gewerkt.

Maar daarover een volgende keer meer.