Een lockdown heeft toch ook wel wat voordelen.

Als ik zo de voorbije maanden overpeins, bedenk ik :

Dat die lockdown toch wel een fijn gevoel gaf van "een stapje terug".

Een stapje terug naar "vroeger".

Naar minder stress, minder drukte, meer tijd.

Tijd voor mekaar en voor de kleine dingen.

Rustig ontbijten want je moest niet zo nodig al om 8 uur op school zijn.

Er werd van thuis uit gewerkt.

Ook door de echtgenoot.

Serieus gewerkt  hoor.

Want dat afstandsonderwijs was toch wel een grote aanpassing

en echt niet alleen voor de leerlingen.

De echtgenoot verdronk soms in alle Zoom-sessies.

Zijn hele lerarenkorps is door mijn "living" gepasseerd.

Virtueel dan wel.

Voor hem heeft het stressloze niet heel erg lang geduurd.

Daarvoor heeft onze Ben wel gezorgd met zijn heropstartscenario.

Hij veranderde het veiligheidsdraaiboek voor de heropening van de scholen elke dag.

Hadden ze net alles georganiseerd, dan mocht er toch ineens nog iets meer.

En hupla de boel moest weer aangepast.

Eigenlijk werd er serieus met de voeten van de directies gespeeld.

Het werd zo erg dat den "Ben" vergiffenis vroeg.

Zoiets zal vast alleen in België kunnen?

Maar het was er dan ook echt compleet over.

De mensen die je op wandeling ontmoette waren de voorbije maanden vriendelijker,

praatzamer ook,

weliswaar op afstand,

maar er was weer oog voor mekaar.

Vaker (niet altijd, laat me niet al te euforisch klinken)

een spontane,vriendelijke goeiendag.

Ik vraag me af of deze vriendelijkheid gaat blijven duren.

Er waren ook nadelen.

Uiteraard.

Je kroost alleen virtueel kunnen zien,

 had niet veel langer moeten duren.

Intussen dankzij de "exit-strategie" mochten we een bubbel van 4 kiezen

en die 4 waren dan ook verplicht om dezelfde bubbel te kiezen.

Geen andere 4, nee, dezelfde!

Die bubbel mocht dan bij je thuis op bezoek mits afstand.
Geen mens die dat kon controleren maar het was een regel
en je moest je burgerzin tonen.

Dat was pure miserie!

Vier!

We hebben 3 kinderen en 3 schoonkinderen en 2 kleinkinderen.

En dat valt dan nog mee want ik ken kroostrijkere gezinnen.

Maar kies maar hé.
Het vergde veel overleg.

Ik vrees dat er weinig Belgen zich hier aan hebben kunnen houden
en dat de burgerzin serieus gewankeld heeft.

Intussen mocht je wel met 20 vreemden sporten,

moest  je weer naar school tussen een hoop leerlingen,
die blijkbaar wiskundig niet zo sterk zijn,
 kijkend naar hoe groot (of beter hoe klein)zij hun anderhalve meter inschatten. :-(
 Maar van je familie mocht je maar 4 mensen ontmoeten.

Belgische logica?

Vandaag werden die regels aangepast.
Ook weer op z'n Belgisch.
Ieder gezinslid kiest een bubbel van 10 en die 10 mag je thuis ontvangen.
Dus als je met 4 bent, is dat 40 man!
Hopelijk ontvang je die dan niet tegelijk want dat zou een aardig feestje opleveren.
Ah nee, dat mag niet.
Over het hoofd gezien. Max 10 man tegelijk op bezoek.
Een bescheiden feestje dus.

En volgende week mag je er gewoon 10 andere kiezen.
En afstand?
Ja,dat is aan te raden maar als het niet kan, dan is het ook niet zo erg.
Echt dit kan je niet menen.
Je moet niet eens moeite doen om hier de kantjes af te lopen.
Het mag gewoon.
Kan het nog gekker?

Ondanks al die voorbije thuis-tijd, stond het bloggen ook op lockdown hier.
Zelfs komen lezen bij anderen, lukte bijna niet.
Het feit dat de echtgenoot constant thuis was, had er misschien wel iets mee te maken.
Dat gaat 'em niet graag horen,
maar samen thuis is toch anders.
Vrije tijd, als die er al was, werd ingevuld met wandelen, fietsen,
wat joggen
en ook wat lezen.(hoera)
Momenteel Grand hotel Europa van Ilja Leonard Pfeijffer.
Ik ben nog niet zo ver geraakt
en of ik het nu echt zo goed vind,
daarover ben ik nog niet helemaal uit.
Ik weet het jullie nog te vertellen. ;-)

Och ja, vergat ik bijna!
We kijken de serie La casa de papel.
Net zoals in het boek moest ik er wat inkomen,
maar intussen is het toch een lichte verslaving.
We zitten in seizoen 3.
Dat zegt vast voldoende?
:-)

 De naaimachine draaide ook op volle toeren.

Heel veel mondmaskers.

Geen honderden maar toch.
Veel.

Eerst een heleboel met linten, want ze moesten in de kookwas kunnen,
tot ik later ontdekte dat er ook kookvaste elastiek bestaat.
Met elastiek is toch net even handiger.
Dat heel België aan het mondmaskers naaien was, bleek aan de snelheid waarmee
linten en elastieken overal uitverkocht waren.
Ik moet toegeven dat ik het super saai vond al dat bandwerk.
Dus werd er tussendoor toch ook wat minimeneerkes en minivrouwkes gerief gemaakt.

Het is duidelijk dat de miniman zot is van graafmachines, tractors en
nog wat ander groot machine geweld.
De dino-fase is gelukkig gepasseerd want daar ben ik zelf niet zo'n fan van.
En het naait niet fijn, stofkes die je zelf mottig vindt.

Voor het kleine meisje een "outfitje" voor warme zomerdagen.
Een easy Pinterest ideetje, met wat gefoefel zo voor mekaar.

Ook al waren er nog meer shorts en bloomerkes (waarvan geen foto's)

toch stelt het qua hoeveelheid niet veel voor.

We zijn intussen bijna 3 maanden verder, mag je niet vergeten.

Een mens vraagt zich af : " Wat heb ik in godsnaam al die weken uitgespookt"?

Eén ding is zeker : dat "onderwijs op afstand" was niet niks,

dat vrat stiekem heel veel tijd.

Hoe doen jullie dat toch, elke dag een nieuwe post?

Ik vraag me dat steeds af.

Waarom lukt dat niet bij mij?

Tips meer dan welkom.!