Kamperen door de jaren heen.


Zoals ik hier al vertelde, kampeerde ik als kind al met mijn ouders.
Ook later bij de chiro gingen we in de zomer op kamp.
Heel vaak sliepen we dan ook in tenten.
De echtgenoot was bij de scouts.
In tenten op kamp gaan was ook hem niet vreemd.

Dat we zouden kamperen met onze kinderen was daarom eigenlijk evident.
We begonnen met een oud, tweedehands caravanneke.
Zo een modelleke als dit hieronder.
Deze foto pikte ik even van internet want in die tijd namen we voornamelijk dia's,
dus een foto uit die tijd vind ik niet meteen.
Maar het was zoiets.


Nu is dat retro en heel gegeerd,
toen was dat oud en een beetje aftands.
Het is maar hoe je het bekijkt.
De Adria had een voortent met loodzware stokken 
en zwaar plastiek zeil.
Een beetje een wintertent eigenlijk.
Een huzarenwerk om dat opgesteld te krijgen.
Echt een vreselijk werk.
En als het al eens heel hard regende,
stroomde de boel toch gelijk onder.
Een jaar of 5 zijn we er met dat ding op uit getrokken.
Normandië, Bretagne, Vendée.
Heel wat avonturen beleefd en ook stommiteiten gedaan. :-)

Tot we op een keer, ergens aan de Loire,
 kennis maakten met een De Waard.
Op slag verliefd waren we.
Dat zou het worden.
Dus schaften we ons een Albatros aan.
Prima grootte voor een gezin van vijf.


Een aanrader.
Echt een zaligheid.
En mooi vonden we ze ook.
Ze deed ons trouwens aan de jeugdbeweging denken.
Dat beige met groen.
En dan die typische tentgeur! Dat alleen al was vakantie voor ons.
We hebben ze trouwens nog.
Al meer dan 25 jaar en nog steeds perfect in orde.
Vorig jaar is oudste er nog mee gaan kamperen.
Het leek zelfs een beetje op glamping ;-)


Toen de kinderen groter werden
en ook niet altijd meer mee gingen,
schakelden we over op een minitentje.

Zoiets als dit (ook van internet gepikt).


Dat was echt euforisch hoor.
Hoogte reikte ongeveer tot ons middel.
Zoiets waar je op handen en knieën inkruipt.
Aankleden moest zittend gebeuren.
Zo laag dus!
Als prille en misschien wel sportieve vijftigers,
 was dat toch net een iets te hoog hippiegehalte.
Denk daarbij nog een Bordercolliepup en 
enkele dagen gietende regen, dan begrijp je het compleet.
Lang heeft dat liedje dus niet geduurd.
De mini smalle en mega dunne selfinflating matjes
waren bovendien ook niet zoals de reclame het afspiegelde.
Tenzij je lang uitgestrekt als een plank kan liggen slapen.
Ik ben meer van het kronkeltype en dat op een smal matje...
Je ziet het zo voor je!
Voor alles is een leeftijd.

Ik opperde al eens voorzichtig
 dat we misschien toch maar weer eens een caravan moesten aanschaffen.
Maar de echtgenoot hield resoluut de boot af.
Geen sleurhut!

We haalden de "Albatros" weer boven.
Veel te groot voor ons tweetjes 
maar wel droog en ruim als de zon zich een paar dagen niet liet zien
en de Bordercollie paste er bovendien perfect in. 

En dan opeens draaide de echtgenoot bij.
Misschien toch maar een caravan?
Toch wel handig om midden in de nacht niet naar het sanitair gebouw te moeten. ;-)
 En zo kwam de Feeling er.

Geweldige luxe, ook in de herfst of  tijdens het voorjaar.
 Echt reuze één keer dat je op je plek bent.
Maar...
de rit er naar toe!
Manman, wat een stress van mijn kant.
De echtgenoot bleef uitermate kalm, maar ik bestierf het.
En zijn kalmte was soms eerder olie op het vuur.
Ge kent dat wel. Of misschien kent ge dat ook niet. :-)
Het beterde er niet op.
Het werd alleen maar erger.
Zo erg zelfs dat campings, 
waarvan de toegangsweg stond beschreven als een beetje moeilijk,
door mij stiekem meteen van de kaart werden geveegd.
Ik weet het.
Ik stelde me aan maar ik kon er echt niet aan doen.
Wanneer we dan weer eens op een moeilijk plekje stonden,
met prachtig uitzicht weliswaar,
maakte ik me al zorgen over hoe we er weer weg zouden geraken.
En dat ik dat meestal niet durfde te zeggen aan de echtgenoot,
snap je wel.
Weinig vakantiegevoel nog zal je denken.
Voilà.
En vandaar de volgende stap..

De knoop is doorgehakt.
Het wordt een totaal andere manier van kamperen..
We hebben het goed overdacht,
alle voors en tegens afgewogen.
Het plan voor "als we ooit met pensioen zijn" is een beetje vervroegd.
We hebben een kampeerbus.
Een compact campertje.

Onliemie en geduld?
Ze hebben me op de proef gesteld.
Een heel jaar hebben we er op moeten wachten.
Een heel gedoe is het geweest.
Maar nu hebben we hem echt.
Sinds gisteren is ie eindelijk thuis.
We waren de hele middag bezig met alles uitproberen.
Net twee kinderen met hun nieuwe speelgoed.
:-)


Hopelijk gaan we er nog vele jaren mee kunnen rondtrekken.
Dat die Covid-19 zich maar snel uit de voeten maakt
want wij willen er op uit.













Reacties

  1. Mooi verhaal. Ik herken de evolutie van tent naar caravan, en daar zijn we blijven steken. Veel geniet met jullie camper.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Laat ons hopen dat hij ons veel geluk mag brengen hé.

      Verwijderen
  2. Daar ga je plezier van hebben denk ik!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Geweldige kampeergeschiedenis. Ik heb slechts één keer gekampeerd en dat werd een grote mislukking. Einde kampeervakanties. Dat verhaal van die sleurhut zou op mijn lijf geschreven kunnen zijn. Nee, ik wil zonder die soort stress op vakantie.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. En vanaf nu gaat dat hier gebeuren. Geen stress meer om in te kleine weggetjes verzeild te geraken. Vrij als vogels, gaan en staan waar we zelf willen. In onze eigen bubbel dan ook nog. Kamperen blijft voor ons wel ons lang leven. Zo negatief waren de ervaringen nu ook weer niet. :-)

      Verwijderen
  4. heel gaaf een kampeerbus! doei covid en snel gaan genieten X Es

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat een gaaf ding, daar gaan jullie mee genieten, weer een nieuwe periode. Wij begonnen met een tent met zijn tweeën en daarna een vouwwagen met het gezin die steeds groter werd. Toen nog een jaar of drie een caravan en toen kochten we huis Frankrijk. Wat kamperen betreft gingen we toen weer terug naar een klein tentje en daarna de daktent. Ik blijf het leuk vinden, kamperen, zou morgen zo weer in een tentje kruipen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik hoop dat we er veel plezier van zullen hebben. Het was steeds onze droom voor later. Die later is dus intussen "nu". :-)

      Verwijderen
  6. Ohhh wat een geweldig een kampeerbus. Alle soorten kamperen hebben wij ook meegemaakt en mijn droom is inderdaad een nieuwe caravan of camper zodra de jongste niet meer meegaat. Gaan en zien waar je komt..... Veel plezier jullie!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat ziet hij er leuk uit zeg! En wat handig met dat zeil waardoor je extra buitenruimte creëert als het ware. En deze lijkt me inderdaad makkelijker om mee te rijden.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Het kleine lage tentje hebben wij als twintigers gedaan, voordat er kinderen kwamen. Rondtrekken, hier een dag en dan daar een dag of 2 dagen. Met de kinderen eerst de caravan van min schoonouders geleend en later een eigen. Geen tussenstap. Nu twijfel, caravan is lek/ af/ op, vervanging of weer met een tentje? Het slapen loopt wel los want wij hebben altijd in de uitbouw van de voortent geslapen op een matje. Ik zou het gemak van keuken en koelkast wel heel erg missen. Een camper wil ik beslist niet.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Tot voor een paar jaar wilden wij het ook echt niet. Door de Feeling hebben we ervaren hoe fijn het is om een heel jaar door te kunnen kamperen. Mijn angst (maar de echtgenoot vond het rijden er mee stiekem ook niet zo geweldig) om met dat ding onderweg te zijn heeft ons doen nadenken. We krijgen steeds meer vrije tijd en het is nu gewoon instappen en we zijn er mee weg. Maar het is natuurlijk voor iedereen verschillend. Er zijn mensen die kamperen op zich al vreselijk vinden. Dat hebben wij dan weer met een hotel. En de manier van kamperen zal vanaf nu helemaal anders zijn. Daarvan zijn we ons goed bewust. Succes met het nemen van een beslissing. Misschien zo'n klein Eriba trolletje kiezen? Die vind ik ook zo schattig en die hebben een keukentje en koelkast. :-)

      Verwijderen
    2. Het rijden met een caravan is ieg geval geen probleem bij ons. De vraag is tent voor ons tweetjes, welke dan, of toch caravan en voor hoeveel personen dan. Want tot nog toe was er steeds wel 1 (of meer ) kind dat mee wilde. Jongste is nu 20. Tijd extra hebben wij tot nu toe niet en verwacht ik ook niet de komende jaren. Op hotel zie ik al helemaal niet zitten, dan liever een huisje/ tent huren. Enige mate van vrijheid wil ik toch wel hebben. We komen er wel een keer uit. Besloten is om dit jaar niet weg te gaan (oa ivm renovatie huis en het geld dat daarvoor nodig is)

      Verwijderen
  9. Wat een fijne camper, daar ga je veel plezier mee beleven, dat kan niet anders.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wat een fijne camper, het is helemaal in tegenwoordig en je hebt veel vrijheid.
    Hoop dat jullie er heel veel plezier mee zullen hebben.♥

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Dikke proficiat met de camper!!! Eindelijk! Wat is ie mooi, daar gaan jullie echt van genieten.
    Dit jaar toch al naar Frankrijk? Leuk om te lezen hoe jullie het is vergaan door de jaren heen met kamperen. Bij ons ging het iets anders en soms hetzelfde. Angst voor moeilijke weggetjes heb ik gelukkig niet, dus wij houden onze Puck voorlopig. Maar zo'n camper is stiekem wel een droom ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Geweldig en herkenbaar verhaal over "het leven van een kampeerder" :-) Wij gaan al jaren met de tent (ook zo'n zware) van de Vrijbuiter. Erg tof vind ik zelf maar ooit zou ik ook graag zo'n tof busje
    willen :-)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Fijn als je een reactie plaatst!
Ik lees ze met plezier!

Attentie voor het volgende:
Naar aanleiding van de nieuwe AVG wetgeving!!!
Wanneer je op mijn blog een commentaar toevoegt, dan verklaar je je meteen akkoord met de opslag en de verwerking van je gegevens op deze site. Kijk a.u.b. ook naar mijn AVG-verklaring die bovenaan op mijn blog staat. Met een KLIK op de knop Publiceren bevestig je dat je de AVG-verklaring hebt gelezen.