Verdrietig
Vandaag is een beetje een verdrietige dag.
Vanochtend werd ik al wakker met dat gevoel...
Want vandaag vertrok liefje van de zoon naar Amerika.
Voor onbepaalde tijd.
Eigenlijk misschien wel voor altijd.
Je zal je afvragen : "En de zoon dan?"
Liefje en de zoon zijn nog niet lang samen en de emigratie was al veel eerder gepland.
Zodus vertrok liefje samen met haar familie naar Amerika.
De zoon gaat over een tijdje op bezoek.
En nog weer een tijdje later komt liefje misschien even terug...
Dat is in ieder geval het plan.
En nu voel ik me verdrietig.
Om de zoon die nu weer alleen is.
En om hoe het nu verder moet...
En ook om liefje.
Want liefje is echt heel erg lief.
En van iemand te moeten missen word je nu eenmaal verdrietig.
En ook nog vanochtend vloog er een koolmeesje knal tegen ons raam.
Helemaal versuft lag ie op ons terras.
Ook heel verdrietig voor dat vogeltje.
Maar wel heel gelukkig dat ik het vond...
Ik dacht : ik leg het op de tuintafel en wie weet komt het goed.
En het kwam helemaal goed!
Snel was ie al minder versuft en met een beetje "stoot"hulp van mijnentwege
vloog ie hoog in onze notenboom.
En daarna helemaal ver weg...
Misschien wel mee naar Amerika?
Een verdrietige dag met toch een lichtpuntje...
Dag lief liefje van de zoon... het ga je goed!
Vanochtend werd ik al wakker met dat gevoel...
Want vandaag vertrok liefje van de zoon naar Amerika.
Voor onbepaalde tijd.
Eigenlijk misschien wel voor altijd.
Je zal je afvragen : "En de zoon dan?"
Liefje en de zoon zijn nog niet lang samen en de emigratie was al veel eerder gepland.
Zodus vertrok liefje samen met haar familie naar Amerika.
De zoon gaat over een tijdje op bezoek.
En nog weer een tijdje later komt liefje misschien even terug...
Dat is in ieder geval het plan.
En nu voel ik me verdrietig.
Om de zoon die nu weer alleen is.
En om hoe het nu verder moet...
En ook om liefje.
Want liefje is echt heel erg lief.
En van iemand te moeten missen word je nu eenmaal verdrietig.
En ook nog vanochtend vloog er een koolmeesje knal tegen ons raam.
Helemaal versuft lag ie op ons terras.
Ook heel verdrietig voor dat vogeltje.
Maar wel heel gelukkig dat ik het vond...
Ik dacht : ik leg het op de tuintafel en wie weet komt het goed.
En het kwam helemaal goed!
Snel was ie al minder versuft en met een beetje "stoot"hulp van mijnentwege
vloog ie hoog in onze notenboom.
En daarna helemaal ver weg...
Misschien wel mee naar Amerika?
Een verdrietige dag met toch een lichtpuntje...
Dag lief liefje van de zoon... het ga je goed!
ach.... wat een ontzettend verdrietig blogje....:(
BeantwoordenVerwijderenIk denk aan je, en geef je een dikke virtuele knuffel lieve meid <3
Fijn dat er toch een lichtpuntje was.. het koolmeesje wat het dankzij jouw goede zorgen gered heeft. Hou je goed, liefs xxxx
Ach gossie, van het liefje en van het vogeltje.
BeantwoordenVerwijderenHet leven is wat gebeurt terwijl je andere plannen maakt.
BeantwoordenVerwijderenEen uitspraak van John Lennon en zo waar...
Dank je wel voor het delen van je verhaal.
Lieve groeten 'Katrien'.
Sterkte! Afscheid nemen is nooit fijn.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes,
Liza
Wat een verdrietige, maar lieve blogpost. Verdorie zeg, 'zoonlief' is zelf zo lief, maar heeft het niet onder de markt. Ik ga niet zo lief zijn: it sucks! :-(
BeantwoordenVerwijderenpfoeii wat moeilijk.....sterkte en hopelijk vliegt het koolmeesje de knuffels over naar Amerika..
BeantwoordenVerwijderenX Es
Sterkte ermee!!
BeantwoordenVerwijderenOooh lieve Kris, ik ben echt ontroerd door jouw lief berichtje.. Ik ga je ook missen hoor! Al is het maar voor even, want ik kon zeker nog terug! Want zo'n lieve 'zoonlief' en familie moet ik zeker koesteren. Dikke knuffel en kus! Xxx
BeantwoordenVerwijderenAltijd welkom bij ons meiske! We tellen al af tot je terug komt!
VerwijderenDikke knuffel!
P.S. Toevallig mijn koolmeesje al gezien ginder? ;)
Ja, dat is echt wel een verdrietig berichtje.
BeantwoordenVerwijderenDag Kris,
BeantwoordenVerwijderenWat beschrijf je dat mooi.
Een lief liefje moeten missen is inderdaad verdrietig makend.
Hier bij ons exact hetzelfde verhaal.
De dochter heeft in Hamburg een aantal maanden gewerkt en daar een lief liefje gevonden.
Helaas (ook eerder gepland) vertrekt de jongen dit weekend naar Nicaragua voor een jaar.
Dochter verdrietig, Duits liefje verdrietig.
That's life.
Nog heel even over je vogeltje.
Bij ons is exact hetzelfde gebeurd. Alleen met dit verschil dat ik het vogeltje even in een grote kartonnen doos met deksel had gelegd om te bekomen.
En toen ik hem weer tot leven hoorde komen, zette ik de doos op de tuintafel buiten, deed voorzichtig het deksel eraf, en vloog dat beest toch wel tegen ons glazen venster zeker? En Lola (toen nog in haar meer beweeglijke dagen) sprong omhoog en had hem bijna. Gelukkig zwenkte de vogel van bij het raam weg en zocht hij zijn vrijheid.
Nu hebben we intussen al veel overeenkomsten ontdekt tussen ons maar deze is het wel helemaal! Man, man... Ik wens je dochter en liefje veel succes... een lange afstand- relatie is niet makkelijk... Ondanks het afscheid toch nog een fijn weekend!
VerwijderenIk heb er zonet een blogpost over geschreven en jouw verhaal erin vermeld.
VerwijderenHopelijk vind je het niet erg dat ik je link.