Lentekriebels

De lente is deze week in het land.

In haar volle glorie

en madam hier  zit  ligt ziek aan haar zetel gekluisterd.

Niks om je zorgen over te maken hoor.

Een zware hoest.

En neen ik ben niet in Gent geweest dus de legionella kan het niet zijn.

Ne mens kan maar chance hebben. :-(

Af en toe het fototoestel ter hand nemen

om wat lenteschoons in de tuin te vereeuwigen 

en eindelijk nog eens wat haken aan een sprei 

die hier al jaren ligt sprei te worden.

Dat zijn zowat de enige dingen die ik deze week gedaan krijg.

Over die sprei later meer.

Nu alleen wat van het lente schoons.

Eerst wat macro oefeningen ...

Ook de telelens werd er bij gehaald...

Schattig dat badderend pimpelmeesje hé? 

Den deze hierboven laat zich niet makkelijk fotograferen.

Een bangerik die steeds mij en mijn lens in het oog krijgt

en er dan als een wervelwind vandoor gaat.

En ze zijn met twee tegenwoordig.

Ergens achter in de tuin hebben ze een nestje.

Dus ik zal in de loop van de komende weken misschien 

nog een "luckyshot" kunnen maken van de lieverds.

De koolmees is op dat vlak wel een makkelijke.

Een gulzigaard die zich door niets laat afschrikken.

Nog eentje van #kingwobbe van vorige week.

Die knapperd kon ik jullie toch niet ontzeggen?

Loeba loerend naar het vogelbestand dat onze voederplaats bezoekt.

Hen laat hij rustig begaan maar eekhoorntjes zijn nog steeds zijn grootste frustratie.

Die eekhoorns sprinten door de boomtoppen aan een snelheid,

te moeilijk om hen in beeld te brengen.

Net als een fotootje van madam Brune, die geen stap buiten zet zonder mij.

Fotootjes van haar maken is echt niet makkelijk.

En nu maar weer de zetel in,

lekker onder de sprei die intussen wordt afgehaakt.

"Het aangename aan het onaangenamde koppelen" heet dat dan.

Een fijne dag vol lentekriebels!

En ook een dikke mercie voor alle medelevende reacties op mijn vorige blogpost.
Lief van jullie.