Waartoe kapotte ritstandjes kunnen leiden...

Ik zag ze al vaak voorbij komen.
Die prachtige zelfgemaakte valiesjes.
Stikjaloers was ik er op.
Tot ik bij haar iets las over een workshop en een pechvriendin.
Je moet het maar voor hebben...
Je valiesje is bijna klaar en dan ontdek je dat de rits stuk is...
Om te gillen...

Ik greep mijn kans en informeerde naar die workshop.
Bleek dat een eenmalig gebeuren geweest te zijn...
GRRRRRRRRR....
Maar vertelde de vriendelijke blogmadam...
Kom naar ons naaigroepeke in Lier...
En ik wil jou gerust uitleg geven bij het maken van zo'n valiesje.

Aan het valiesje ben ik nog niet begonnen ...
Dat is voor een volgende keer.

                                                                               

Eerst een beetje oefenwerk met
zelfgemaakte paspel...
en een"Feelingkussen".

Niks niet alles vastspelden!
Gewoon vanuit de losse hand!
Geen gedoe ...stikken maar!
En 't lukte nog mooi ook.
Allé redelijk mooi toch wel!
Voor een eerste keer.

Het tweede was natuurlijk niet klaar op één avondje atelier.
Zelfs nog niet eens aan begonnen.
Een mens moet er eerst een beetje inkomen,
in dat paspelgedoe...

Maar gisteravond is dat tweede wel van onder mijn machien gerold.

Geen paspel nu maar wel een pomponnekesrand.
De achterkant deze keer in effen zwart.
Lijkt nu wel een beetje een cirkuskussen.

Er kwam uiteraard nog een labeltje aan...
Eentje van de laatste lichting.

En het eerder impulsief gemaakte Zpagettikussen zonder bestemming,
past in het plaatje.
Dat verhuist dus ook naar de Feeling.

De echtgenoot vindt het nog kunnen!
Tenminste voor in de Feeling.
Voor thuis niet zo direct.


't Was allemaal nog een heel erg beetje "grotefoefelentrukendooswerk".
Misschien volgende keer tijdens het naaiatelier gewoon een ritstasje proberen?
Voor we aan het grotere werk van een valiesje beginnen.

Alles op zijn tijd!
Bovendien kan ik dan nog even rustig over de keuze van stofjes nadenken...